PL EN DE RU UA
Medycyna nuklearna

Kalkulator

(wcześniej dostępny na www.nuk.bieganski.org)

Opcje ogólnomatematyczne i ogólnomedyczne

Średnia arytmetyczna i odchylenie standardowe
Regresja punktów do linii prostej, współczynnik korelacji
Znajdowanie naturalnych dzielników
Największy wspólny dzielnik
Wielomiany
Obliczanie różnicy czasu
Szacowanie niektórych parametrów biometrycznych człowieka
Przeliczanie stężeń
Farmakokinetyczne modele kompartmentowe

Obliczenia związane z fizyką nuklearną

Przykłady zastosowań poniższych programów znajdują się tutaj.
Rozpad promieniotwórczy prosty (1 nuklid promieniotwórczy: A → B)
Rozpad promieniotwórczy seryjny (2 nuklidy promieniotwórcze: A → B → C)
Rozpad promieniotwórczy seryjny (3 nuklidy promieniotwórcze: A → B → C → D)
Przeliczanie jednostek aktywności (tradycyjnych na pochodne układu SI i odwrotnie)
Przeliczanie masy na aktywność i odwrotnie (jednostki masy na jednostki aktywności i odwrotnie)

Obliczenia związane z medycyną nuklearną

Instrukcja do poniższych programów znajduje się tutaj.
(1.) Obliczanie objętości tarczycy na podstawie wymiarów płatów
(2.) Obliczanie jednorazowego wychwytu (radio)izotopu (na przykład radiojodu w tarczycy)
 (2a.) Obliczanie wychwytu radiojodu w tarczycy (Program można nagrać jako plik i uruchomić na innym komputerze, konieczna przeglądarka obsługująca HTML i JavaScript).
(3.) Wyliczanie dawki jodu promieniotwórczego (uproszczone)
(4.) Modelowanie kinetyczne I. (efektywny czas połowicznego zaniku, maksymalny wychwyt i in. - na podstawie serii pomiarów) - do leczenia izotopowego
(5.) Modelowanie kinetyczne II. (efektywny czas połowicznego zaniku, maksymalny wychwyt i in. - na podstawie trzech pomiarów) - do leczenia izotopowego
(6.) Obliczanie dawki jodu promieniotwórczego lub innego radionuklidu do leczenia (zmodyfikowany wzór Marinelli)
(7.) Dozymetria promieniowania α i β...
(8.) Natężenie i dawka promieniowania γ (w określonej odległości od źródła punktowego)

Rozpad promieniotwórczy seryjny

Tu można obliczać ilość nuklidu potomnego, który jest promieniotwórczy, powstającego wskutek rozpadu nuklidu macierzystego. Czasy połowicznych zaników oraz czas, jaki upłynął od początku rozpadu, a także ilości nuklidów, należy podawać w tych samych jednostkach. Do obliczeń wykorzystywane są równania Batemana i ich granice. Do wyniku zostanie dynamicznie wygenerowany wykres.

Aby obliczyć potrzebną tutaj różnicę czasu na podstawie posiadanych danych dwóch punktów czasowych (data i/lub godzina), można posłużyć się tym algorytmem.

Rozpad odbywa się zgodnie ze schematem:
nuklid 1 → nuklid 2 → nuklid 3

Używane symbole:
T1/2(1) - czas połowicznego zaniku nuklidu 1
T1/2(2) - czas połowicznego zaniku nuklidu 2
f(1→2) - współczynnik podziału (branching ratio) nuklidu 1
 (określający część nuklidu 1, która rozpada się dając nuklid 2;
 pozostała część rozpada się według innego schematu)
t - czas, jaki upłynął od początku
N0(1) - ilość (bezwzględna) początkowa nuklidu 1
A0(1) - aktywność początkowa nuklidu 1
N0(2) - ilość (bezwzględna) początkowa nuklidu 2
A0(2) - aktywność początkowa nuklidu 2
Nt(1) - ilość (bezwzględna) nuklidu 1 po czasie t
At(1) - aktywność nuklidu 1 po czasie t
Nt(2) - ilość (bezwzględna) nuklidu 2 po czasie t
At(2) - aktywność nuklidu 2 po czasie t
T(2max) - czas, po którym ilość/aktywność nuklidu 2 będzie najwyższa
N(2max) - ilość maksymalna nuklidu 2
A(2max) - aktywność maksymalna nuklidu 2


miara ilości nuklidów ilość bezwzględna (np. atomy, mole)
aktywność (np. Bq)
T1/2(1)
N0(1) (lub A0(1))
T1/2(2)
N0(2) (lub A0(2))
f(1→2) [%]
t
Oblicz



©Autor: Cyprian Świętaszczyk, 2013; Ostatnia aktualizacja: 07.2020;